3 juni 2009
Elke minuut van die woensdag staat in mijn geheugen en in mijn hart gegrift.
Een dag die ik nooit vergeet, net als nog enkele andere dagen in mijn leven.
Afscheid van jou, Figaro kwam veel te plots, veel te snel en veel te definitief.
Maar tegelijk ben ik dankbaar voor elke dag die ik samen met je had, voor elk momentje samen en voor de jaren waarin ik je zag openbloeien van een bang en triest katertje naar een zelfbewuste, prachtige kater.
Mijn liefste Figaro,
Het blijft vreemd zonder jou.
Zonder jouw snoetje tegen mijn hand, zonder je fijne miauwtje.
Soms is het hier zo druk dat dagen voorbij vliegen maar altijd ben je ergens in mijn gedachten bij me.
Soms mis ik je ineens heel erg bij het eten geven.
Ik weet nog zo goed hoe jij ons leven inkwam, welke indruk je op ons naliet en hoe je 7 jaar later ons allen verweesd achterliet...
Ik hou oneindig veel van je, over elke grens heen!
Ik ontkurkte een fles champagne op 3 juni en toostte op jou!
Ik ben zo blij dat jij in mijn leven kwam!
Ik mis je maar ik ben vooral dankbaar dat ik je leven mocht delen, 7 mooie jaren!
Zorg goed voor elk klein engeltje dat op je toekomt.
Ik stuur ze allemaal naar jou...
Fluister in hun oortjes dat ze naar jou moeten, tussen je pootjes moeten ze liggen, net als elk kitten hier vroeger deed.
Is ze er al, kleine Jacintha?
Is ze al dicht bij je?
Het is zo snel gegaan...
Vrijdagavond leek ze nog ok en zaterdagmorgen was het groot alarm.
We hebben alles geprobeerd en even leek het beter te gaan tot zondagmorgen...
Heel vroeg, heel stilletjes heeft ze ons verlaten en nu is ze onderweg...
Als ze bij jou is, geef haar een lieve knuffel van mij, ik heb amper afscheid genomen.
Ik snap het nog niet goed.
En ook Batman ging plots niet goed.
Hulp kwam voor hem te laat.
Onderweg naar ons is hij heengegaan...
Net zo plots!
mooi.
