Toch weer kittens...

Opnieuw de kittensspulletjes boven gehaald...

Woensdagmiddag telefoon vanuit het asiel.

Doris zat met de handen in het haar, net waren 4 kleine hummeltjes binnengebracht, gevonden in een doos.

Te klein voor het asiel!Maar alle opvanggezinnen vol!!

Of ik het toch niet zag zitten om deze schatjes op te vangen??

Besluit was snel genomen, ondanks de nog aanwezige pijn voor Mikadoo en het gevoel van lege batterijtjes..

En dus, terug kittenvoer, kittenbench, kittenspeeltjes en kittenmiauwtjes...

Ze zijn zo'n 5 weekjes oud, vermoedelijk geboren rond 18 september en zien er schitterend uit!

In primeur, de eerste foto's!

2 pikzwarte kattinnetjes en 2 tijgerkatertjes...

En spinnen doen ze als de groten...

Vandaag vooral genieten en tot rust komen.

Lukkie, nu Lolo is gisteren naar haar nieuwe thuis vertrokken!

Raar, hoe afscheid nemen toch steeds even moeilijk is, al was ze slechts 2 weekjes bij ons, toch had ze al haar eigen plekje!

Ben benieuw hoe ze het stelt, maar overtuigd dat het goed zal zijn!

Kleine Noisette, nu al bijna 800 gram!

Gisteren vaccintje gehad en complimentjes van de dierenarts!

En ook zij verlaat ons binnenkort...

Zal raar doen maar ze wordt verwend, daar ben ik zeker van!

Vanavond uitgebreid vegetarisch koken en morgen gaia-ledendag in Brussel.

En tussendoor,

genieten van kleine

en grote

kattenkopjes!!

Lieve groeten,

Zonder woorden...

Mikadoo...

Jij bent heel plots, zonder nadenken in ons leven gekomen!

En even plots heb je het ook weer verlaten...

Ik weet niet wat zeggen,wat schrijven, wat te voelen, alleen een gemis, een stilte en plots zeeën van tijd...

Geen flesjes meer,

geen wegen van kleine katjes

en voedingen, geen zalfjes,

siroopjes, pilletjes, geen warme kersenpitjes,

zachte mandjes en

kilo's kittenwas...

Geen zacht gepiep, geen oortjes die rechtop gaanstaan bij het horen van mijn stem, geen klein poezenbeestje die piepend aan het deurtje van de bench gaat staan, geen lief gespin, geen zacht kattenlijfje meer...

Kleine schat, jij bent niet meer ...

Woensdag was je opnieuw afgevallen, je woog nog amper 128 grammetjes...

Drinken ging een stuk moeizamer, je had bijna geen kracht meer!

Ludo sloeg s'middags alarm, je was niet goed, je zag er ellendig en uitgeput uit!

Ik kon niet anders dan naar je toe komen, je in mijn armen houden en hopen, hopen op een wonder, op een ommekeer!

Je dronk nog een beetje,

kreeg een nieuw kussentje

en werd lekker ingestopt.

Je spinde en leek te genieten!

s' Avonds ging drinken nog moeilijker, amper 1 cc ging erin.

Ik maakte me zorgen maar wou niet opgeven, ik wou je niet verliezen, ik kon en mocht je niet verliezen!!

Jij moest leven!!!

Maar naarmate

de uurtjes verder tikten

werd mij steeds duidelijker dat het niet

zou lukken,

dat wij de strijd zouden verliezen, ...

Jij kon niet meer!

Nog 124 gram woog je nu...

En ik begon iets anders te wensen, dat je in mijn armen kon gaan, dat ik je niet zou moeten achterlaten, alleen stervend...

Je spinde toen ik je transporter om 24 uur naast mijn bed zette, op zijn vertrouwde plekje, dicht bij me en ergens besefte ik dat dit de laatste nacht werd.

En toch, ik bleef hopen!

Was ik dom, was ik gek, ik weet het niet maar ik wou je zo graag groot zien worden!

Ik ging erover dromen en beloofde je alle geluk, alle liefde, zolang je maar bleef leven!

Helaas,

om 2 uur werd ik wakker, jij lag rustig te slapen.

Ik genoot ervan om naar je te kijken.

Om 2.30 uur stond ik op, flessentijd.

Ik wekte je zachtjes en nam je mee.

Wegen, nog 122 gram...

Klagen en zacht piepend probeerde ik je te laten drinken maar het lukte amper.

Jij was op...

Ik forceerde je niet maar nam je zachtjes mee, je paste net in mijn handen.

Ik heb je niet meer losgelaten...

Om 03.42 uur ben je uit ons leven weggegleden...

In mijn handen, omringd met de andere katten in ons warme bed...

Kleine kleine Mikadoo,

Ik heb er geen woorden voor!

Ik mis je zo heel erg!

Nu nog mis ik je transporter op de keukentafel, nu nog zou ik je fles klaarmaken, nu nog word ik s'nachts wakker om je te voeden, nu nog...

Ik mis je!

Ik vind het vreselijk dat

jij niet mocht uitgroeien

tot een grote sterke kater...

Achteraf is het simpel,

je bleef steeds steken op die 130 gram, je kwam geen gram bij, je ontwikkelde veel trager dan zou moeten, het kon niet goed gaan.

En toch,...

Je blijft een speciaal plekje behouden in mijn hart...

Met je knuffelbeertje dicht bij je, zo ben je naar de regenboogbrug gegaan,

naar Romeo, naar Angel, Satine, Artemis, naar alle regenboogknuffeltjes ...

Jij was mijn laatste kleintje, dit seizoen.

Mijn energie is op, mijn batterijtjes leeg, ik kan nu even niet meer!

Dus dit weekend, alles opgeruimd, alle kittenspulletjes uitgewassen en opgeborgen en de ongebruikte dozen melkpoeder, medicatie en nieuwe flesjes netjes opzij gezet.

Nu zijn er alleen nog Noisette en Zorrito, die binnenkort naar hun eigen thuis verhuizen.

En Lukkie die ondertussen gesteriliseerd is en het super stelt!

Zij verhuist vrijdag naar Antwerpen!

Vanaf dan, alleen aandacht voor de groten, tijd en rust om te bekomen van het zwaarste kittenseizoen in de voorbije 5 jaar!

Nooit eerder verloor ik zoveel kleintjes...

Maar zoals mijn lieve dierenartsen (die steeds weer klaar staan om me met woord en daad bij te staan) het verwoordden: het doet steeds pijn om een kitten te verliezen maar weet dat jij alles voor ze deed wat kon gedaan worden en misschien zelfs meer en dat het vaak de allerzwakste en allerkleinste spinnertjes zijn die jij tot prachtige sociale katjes laat uitgroeien!

Het deed goed dit van hen te mogen horen.

Francis en Kathleen,

merci om me al die jaren bij te staan!

En nu ga ik genieten van mijn spinnertjes!

Dicht tegen me aan in de zetel, dromend over alle kleintjes die het wel haalden en dankbaar dat ik hen een mooie levensstart kon geven!

Knuffel voor mijn poezenengeltjes hier boven en een kus voor al mijn bengels hier bij ons!

Slaap lekker...

Kattebelletjes!

Katten en kittens...

Je leeft ermee, ze zitten in je hoofd,

je lijf en

je ziel,

ze laten je nooit meer los...

Katten....

Kitten Mikadoo blijft zwak en heeft nog steeds diarree.

Hij komt ook slechts enkele grammetjes bij en lijkt zo teer en mini!

Vorige week bij de dierenarts kittystim gehaald, een heel speciaal voedingssuppelment voor piepkleintjes of voor kittens die het niet goed lijken te doen.

En nu weer afwachten!

Hij lijkt wel alert en reageert op mijn stem!

Spint als ne groten en is zooo lief...

Wat zou ik blij zijn

als dit kleintje

het haalt!

Het kleine hummeltje waar ik vorige keer over vertelde heeft het niet gehaald...

Is 's nachts overleden, ondanks alle zorg en liefde van Gijs.
Opnieuw maakt dit me triest!

Opnieuw word ik boos als mensen denken dat een kattin toch 1 nestje moet hebben of het geld er niet voor over hebben hun katten te laten steriliseren of castreren!

Zoveel leed kan voorkomen worden...

Maar terug naar

positiever kittennieuws!

Noisette en Luna zijn er helemaal door!!

Luna is ongelooflijk, ze rent overal achter ons aan, springt in elke kast die open gaat en bedelt constant om eten.

Een echt babbelgraag katje en super sociaal!

Noisette weegt

nu 550 gram en

begint

te spelen!

Je kunt niet geloven hoe blij ik was toen ik haar voior het eerst op de krabpaal zag klimmen en met een muisje bezig zag!

Ze blijft ook heel duidelijk in haar gedrag, alles heeft een doel bij haar.

Ze is echt speciaal maar moet met zoveel liefde en zachtheid omringd worden.

Zorrito is een klein en verlegen genietertje.

Jammer genoeg hoor ik niet meer van zijn adoptiegezinnetje. Nog even afwachten dus.

Coby is een speelvogel eerste klas, maar dan een lieve !

Hij geniet ervan op ons bed te liggen, tussen ons in en spint al als je nog maar naar hem kijkt!

Gisteren opnieuw telefoon van het asiel voor 3 mini's.

Een rostje, een smoke tijgertje en een zwartwitteke...

Voorlopig zijn ze bij een collega maar dan..?

Hier durf ik eigenlijk niet met Mikadoo die nog zo ziek is.

Maar zijn er alternatieven??

Zijn er adoptiegezinnen voor hen??

Dit zou opvang al veel makkelijker maken, weten dat ze straks een gouden mandje hebben...

Zoveel zorgen, zoveel kleintjes...!

Sinds gisteren een extra katje in huis!

Lukkie!

Hoewel, zoveel geluk had ze in haar leventje nog niet!

Ze werd geboren op 1 april, haar mama wordt wel goed verzorgd maar niet gesteriliseerd, noch gevaccineerd.

Lukkie had een thuis maar moest het gisteren verlaten wegens erge allergie problemen...

Ze is nu 6 maandjes oud, niet gevaccineerd,

nog niet gesteriliseerd en

wanhopig op zoek naar liefde!

Ze is een prachtig katje!

Ze woont even bij ons op de logeerkamer en geniet van elk aaitje, elk minuutje aandacht.

Binnen blijven op de kamer vindt ze niet erg, ze speelt, geniet en lijkt tot rust te komen.

Straks sterilisatie organiseren en dan hopelijk een nieuwe leuke thuis!

Nu, nog heel even genieten van mijn hummeltjes!

Coby en Luna met liefde overladen want straks staan ze op eigen pootjes!

Zo meteen vertrekken ze naar hun eigen verwenadresje!

En verwend zullen ze worden!

Hopelijk kon ik ze een warme start in dit leven geven, met veel liefde en knuffels overladen en kunnen ze nu als stabiele, sociale, prachtige katjes naar hun nieuwe mooie thuis toe!

Knuffel van een kittenmama die dolbij zou zijn als Mikadoo het haalt!

Duimen voor Mikadoo!!!

Kleine mooie, lieve maar zooo heel kwetsbare Mikadoo!!





Even korte update...


Maandag naar dierenarts geweest, Coby is super ok!
Zijn platte borstkastje blijft hij houden maar hij heeft er absoluut geen last van.
Alleen best als hij niet te dik wordt...





Zorrito is prachtig en in topvorm!





Kleine Luna heeft een huisje!!


JOEPIE!!!







Zij gaat gezellig met 'stief'broertje Coby mee!


En ikke dolblij!!

En miss Noisette blijft haar eigen gangetje gaan, steeds recht op haar doel af!
Zo'n klein ding met zo'n doel, zag ik nog nooit!
Ondertussen is ze de kaap van 500 gram net weer voorbij (505 gram vanavond)

Alleen Mikadoo!

Hij baart me zorgen, grote zorgen!

Hij komt niets bij, allee amper 1 of 2 gram per dag.

Blijft diarree hebben en lijkt vanavond weer slapper.


Ik kruis mijn vingers dat hij het haalt!











Net nog telefoon gehad van het asiel.

Opnieuw een hummeltje van amper 4 dagen oud gevonden op de oprit van een huisarts.

Wreed toch!

Ik kan/durf en mag hem hier niet opvangen, risico op ziek worden is vanwege ons Mikadootje te groot!


Gelukkig een oplossing!


Hij (of zij want weet het eigenlijk nog niet) zal vanaf volgende week lekker verwend worden door mijn vriendin die vroeger al kittens opving, en dus het klappen van de zweep kent.
Want opvang van de allerkleinsten is helemaal niet te onderschatten!
Maar...Oef!!





" Ik ben niet verbaasd


als mijn katten


mysterieus doen!


Ik ben verbaasd als


ze iets


normaals doen!"

Katten zijn gewoon wondertjes op 4 pootjes.
Niet??



Lieve kattengroetjes en duim met me mee, voor Mikadoo...

Van zorgen en kleintjes en werelddierendag

Een koude winderige en druilerige zondag...

Ik voel me nog steeds niet zo lekker (heb last van vreselijke hoestbuien) maar de katten genieten van het feit dat ik lekker binnen blijf!

Gisteren werelddierendag!

Naar oude gewoonte, een extraatje, een speciaal blikje voer en heel veel knuffels!

Normaal is er ook nieuw speelgoed, maar ik moet zeggen dat ik nog niet bekomen ben van kleine Artemis en dus geen zin had op kadootjestocht te gaan.

Kreeg gisteren trouwens een mailtje voor hem, een adoptieadresje in Amsterdam...

Ik heb nog de moed niet gehad te antwoorden, wat doet dit pijn!

Ook Mikadoo verkeert volgens mij nog echt in de gevarenzone en Luna en Noisette moeten nog aansterken.

Geen echte reden tot feest dus...

Hoewel, Noisette weegt terug 500 gram!

En Luna ook al bijna (470 gram gisteren)!

Luna is ongelooflijk! Ze wil steeds gepakt zijn, komt op me afgespurt als ik een katje roep en probeert de afstand tussen salontafel en zetel te overbruggen, soms met en soms zonder geluk...

En Noisette, das echt een wijs katje, ze kijkt me indringend en verstandig aan.

Spelen lijkt nog steeds geen interesse op te wekken maar ze weet wat ze wil en waar ze heen gaat!

Steeds heeft ze een duidelijk doel, naar de zetel op het muisenkussen of naar boven op Ludo's rug of zelfs onder de dekens dicht tegen hem aan.

Zo'n katje had ik nog niet, ze is een mysterie en soms vraag ik me af wat ze me wil leren...

Maar nu word ik filosofisch en dat was niet de bedoeling!

Coby en Zorrito worden flinke en heel prachtige katjes! Gewoon beeldig zijn ze!

Coby heeft opnieuw wat slappere stoelgang maar gelukkig heeft hij er totaal geen last van.

Dit zijn echte speelvogels!!

Altijd in de weer, met een balletje, een muisje,... en dan, lekker tegen de anderen aan een dutje doen.

Wat kan een kattenleventje toch zalig zijn...

Mikadoo heeft sinds gisteren een eigen slaap-waakritme ontwikkeld. Hij lijkt nu echt het kleine kitten wat beschreven wordt in alle blaadjes want wekt me precies om de 2 uur!

Ik kan er bijna mijn klok op gelijk zetten.

Hij piept kei-luid en hartverscheurend!

Steeds heeft hij diarree maar gelukkig drinkt hij ook elke keer een beetje (2 tot 7 ml melk per voeding).

Grappig maar vannacht had ik graag 1 keertje 3 uur tussen gehad...

Gelukkig vandaag in de zetel wat slaap ingehaald maar weet nog niet hoe het morgen moet!

Maar dat zien we morgen wel.

Voor jullie een fijne werelddierendag (al ben ik dan een dagje te laat)!

Geniet van jullie kleine lieve spinnertjes!!

Verwen ze en bezorg ze een leuke, speciale dierendag!

En speciaal voor alle kleintjes die hier ooit vertrokken, een warme, dikke knuffel van jullie pleegmama en vele groetjes voor jullie 'personeel'...

Veel liefs!

Maar nu roept de plicht!

Mikadoo is wakker en wil een flesje!

Noodlot slaat onverwacht opnieuw toe...

Kleine lieve Artemis is vanmorgen naar de regenboogbrug vertrokken...

Zomaar, zo plots, zonder afscheid!

Dag kleine lieverd,

Je kwam onverwacht mijn leven in, op 14 september samen met zusje Luna.

Jullie naampjes betekenen allebei "maan".

Je was een schatje, steeds spinnend en op zoek naar warmte en liefde...

Ik wist niet dat ik je zo gauw al weer kwijt zou raken, kleine ster!

Dit weekend zag je er beroerd uit maar we vochten, samen, jij en ik, zij aan zij tegen diarree, stomme virussen en ziek zijn!

En je leek het te gaan winnen!

Maandag vond je dierenarts dat je er niet zo heel erg slecht uit zag en gisteren dacht ik gewonnen te hebben!

Maar het mocht niet zijn...

Hoewel je niet meer braakte en zelf weer kleine beetjes krachtvoer at, hoewel je spinde, hoewel je zelfs weer iets bijkwam in gewicht en zo heel zacht miauwde om knuffels, hoewel je zelfs bij mij op schoot klom,...

Toch...

Hier heb ik geen woorden voor!

Gisteren nog lag je in mijn armen te slapen, te genieten, te spinnen!

Net voor je ging slapen, nog een portie medicatie en wat voer.

Om 3 uur zag alles er ok uit, je was alert en begon zachtjes te reageren toe ik bij je kwam kijken.

Jammer genoeg wist ik niet dat dit de laatste keer was dat ik je in dit leventje zou zien, anders had ik je met knuffels overladen...

Nu liet ik je rustig liggen, gerustgesteld want alles leek ok...

Hoe anders zag het eruit om 8 uur vanmorgen!

Hoe snel was ik mijn bed uit toen bleek dat niet jij aan het miauwen was maar Luna.

Hoe erg schrok ik toen Ludo me riep...

Ik was te laat...

Jij bent niet meer...

Mijn kleine lieve schat...

Wat er precies gebeurd is blijft voor altijd een mysterie.

Maar ik mis je zo erg, ik voel me zo schuldig!

Niet bij je was....

Je niet kon redden...

Voor jou was het leven amper begonnen,

Hoe graag had ik je zien opgroeien tot een grote sterke kater!

Kleine lieverd, ik zie je al de hele dag voor me,

Zorrito en Coby doen me steeds aan je denken en ook als ik naar Luna en Noisette

kijk, zie ik jou.

Zelfs Misty zit nu rustig op mijn schoot terwijl ik dit typ en lijkt te begrijpen waar het om gaat.

Jij, liefje...

Nu lig jij stilletjes in je zachte mandje , omringd door witte roosjes...

Straks ga jij op weg naar de regenboog...

Ik zal jou nooit vergeten!

"Tranen worden gedroogd,

niet voor altijd

maar altijd weer"

Manu Keirse.

Knuffel en slaap zacht...

Je pleegmama,

Kleine katjes, grote zorgen...

Kleine Mikadoo!









Vermoedelijk geboren op 20 september 2008
Gevonden op 24 september, amper enkele dagjes oud...

September eindigt niet zorgeloos!
Kleine Mikadoo lijkt het voorlopig wel goed te doen, is al overal met me mee geweest..
Vergadering, feestje,... hij trekt het zich niet aan zolang hij lekker warm ligt en flesjes krijgt!
Ik duim dat dit kleintje straks een prachtig katertje mag worden!
Want ik besef opnieuw hoe broos dit leventje is en hoeveel er fout kan gaan...

Sinds vorige week is het weer alle hens aan dek!

Artemis raakt niet van de diarree af! Hij blijft wel alert maar valt zienderogen af! Sinds zondag braakt hij!! Dus extra medicatie geven, infuusje als ondersteuning en dwangvoeren met AD.

En tot overmaat van ramp is ook kleine Noisette op 2 dagen tijd bijna 100 gram afgevallen!Weg zijn de 500 gram! Gedaan is het spelen en klimmen, nu alleen nog liggen en slapen...Ook zij braakt en weigert te eten, ik hou mijn hart vast!

Maandag begint ook Luna plots hevig te braken en hoewel zij nog heel alert is hou ik opnieuw mijn hart vast!

Maandag in allerijl naar de dierenarts, medicatie opvoeren, infuusje voor Noisette erbij (amai, dat was niet simpel, zo klein is ze, maar zo heftig verzet ze zich!)

Gelukkig zijn de andere kleintjes nog ok!
Nala en Nanook zijn sinds vrijdag naar hun eigen thuis en ik ben blij dat ze het super stellen! Zorrito en Coby blijven nog even maar hopelijk worden zij niet ziek!
Vaccins worden opnieuw uitgesteld.
























Ik voel me schuldig en bang, zou dit opnieuw hetzelfde virus zijn dat het leven kostte van Angel en Satine en Simba bijna onderuit haalde??
Ik durf er niet aan denken. Kon ik dit voorkomen?
Opnieuw een kitten kwijt raken, dat kan er echt niet meer bij...

De dierenarts denkt dat het mogelijk een ander virus is (rota, corona,..), onschuldig voor groten maar toch risicovol voor de kleintjes.
Het valt me ook op dat mijn grote gevaccineerde katten af en toe braken en zelfs wat slappere stoelgang hebben!
Maar zij hebben reserves genoeg en blijven gewoon eten en spelen!

En alsof deze ellende nog niet genoeg is ben ik zelf ziek met brochitis, gelukkig is Ludo er om mee in te staan voor de kittenzorgen en kan ik lekker mijn bedje in blijven.

Gelukkig beginnen de kleintjes woensdag opnieuw te eten en braken ze niet meer!

Maar vooral Artemis blijft wel erg mager en uitgeput, gelukkig is het braken gestopt en begint ook hij opnieuw zelf te eten.

Soms miauwt hij bijna zonder geluid, zo zielig!
Maar wat genieten ze alledrie van op schoot liggen, gewon dicht en warm tegen ons aan...
Woensdagavond begin ik terug in te geloven!

Artemis is 20 gram bijgekomen!

Luna blijft vinnig hoewel zij nog verder afgevallen is en kleine Noisette eet af en toe korreltjes!
Alleen heeft nu ook kleine Mikadoo diarree en drinkt hij duidelijk minder goed!
Dus opnieuw bang afwachten!

En duimen...