Katten...
Ze blijven mysterieuze wezentjes!
Ze zijn en blijven wondertjes op poten!
Wat kunnen ze genieten, van de kleine dingen des levens.
Wat zijn ze gracieus, sierlijk en ongelooflijk mooi.
Het maakt niet uit hoe hun pelsje gekleurd of gevlekt is, ze zijn hoe dan ook apart en mooi!
En net deze dingen maken ze tot mijn knuffels!
Elk met hun eigen karakter, elk met hun eigen manier van aandacht vragen, elk op hun eigen wijze heel erg uniek!
Ondertussen zijn we alweer een weekje thuis en is de dagelijkse routine alweer helemaal terug.
Weekend betekent extra kattentijd.
Dus vanmorgen 11 katten geborsteld en 11 paar nageltjes geknipt.
Nieuwe speeltjes gegeven en lekker catnipspray op de kattenkrabpaal gedaan.
Het was genieten, met grote G!
Ook kleine Farinelli, die nog niet aan nagels knippen toe is, genoot van alle aandacht en knuffels!
Hij is helemaal hersteld van wat het vorige week ook mocht zijn en springt als een jong dartel lammetje het hele huis door!
Trappen, zetel, krabpaal en ons bed, geen probleem meer!
De extra kattenbak is verdwenen, de bench nu echt opgebergd.
Hoewel het manken aanwezig blijft, lijkt hij er helemaal geen hinder meer van te hebben!
Extra rustpauzes lijken veel minder nodig te zijn!
Dus, alleen maar goed nieuws van onze kleinste!
Nu het fysisch allemaal echt de goede kant op gaat, is er eindelijk ook tijd om te wennen aan de andere katten in huis.
En ook dit lijkt dag per dag steeds beter te gaan!
Ik begin langzaam maar zeker te denken aan afscheid nemen...
Nog even en hij is klaar om op eigen pootjes te staan...
Maar vandaag nog even niet aan denken.
Vrijdag ook telefoon gehad van de collega die hem als eerste opving, net voor hij bij ons kwam.
Ook zij had een klein katertje die een pootletsel had, vermoedelijk na een auto-ongeluk en kooirust nodig had.
Helaas is het voor dit kleintje niet zo goed afgelopen.
Zijn pootje bleek verlamd, zenuwen gekwetst en zelfs amputatie was niet mogelijk vanwege de slechte algemene toestand van het kleintje.
Zielig voor het kleintje en pijnlijk als je alles doet wat in je vermogen ligt en het toch niet wil lukken.
Kijken naar Farinelli doet me nu nog meer. 
Ook hier blijven we niet gespaard van zorgen.
Net zijn Tamino en Pistache weer helemaal ok en lijkt het plassen van Kwekkie weer beter te gaan.
Nu maak ik me zorgen om Figaro, onze oudste asielkater.
Zijn mondje lijkt gezwollen aan de linkerkant maar door zijn voorgeschiedenis laat hij niet toe dat ik even kijk.
Hij 'plukt' zijn pelsje ook weer kaal op zijn heupjes en zijn vachtje is opnieuw heel erg plukkerig en vol pelletjes.
Gelukkig eet hij wel nog goed, zelfs nog korreltjes. Ik duim dat het meevalt en blijf hem goed in het oog houden.
Nog een oproep aan alle kattenliefhebbers!
De lente is in het land!
Joepie!!
Maar dit betekent ook dat straks de hormootjes bij de katten weer gaan oplaaien en er ook weer duizenden kittens geboren zullen worden die geen kansen op een toekomst hebben!
Daarom, als uw katje nog niet gecastreerd of gesteriliseerd is en de leeftijd van 7 maanden voorbij is, doe dit dan zo snel mogelijk!
De kleintjes die straks bij mij of bij collega's in de opvang komen hebben op die manier betere toekomst kansen en er zullen minder kleintjes nodeloos gedood worden.
Want niet overal is er kans tot opvang van de allerkleinsten (die niet in een asiel kunnen verblijven) en de beschikbare opvanggezinnen + de asiels zitten veel te gauw overvol.
Doe het voor de katten en de kittens!
Help ons ook door andere mensen te vragen hun dier te laten castreren/steriliseren.
En geniet van de wondermooie dieren die poezen zijn...
Liggend op schoot, zalig spinnend, trappelend en vol vertrouwen opgekruld met hun kopje weggestopt in je armen...
Gewoon genieten...
Chantal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten