Figaro, een lange dag...

Vandaag is het 30 april .

Om 8 uur hebben we afspraak op de faculteit diergeneeskunde met onze Figaro...

Met een bang hartje en na een nachtje woelen is het vanmorgen D-day voor Figaro.

We hebben vanmorgen onze afspraak op de dierenkliniek met de bedoeling te weten welke tumor zich in zijn mondje genesteld heeft en wat we mogelijks kunnen doen.

De ochtend begint slecht, ik zit vol spanning, voel de zenuwen gewoon gieren door mijn lijf.

Figaro en de anderen poezels vinden het raar, geen eten vanmorgen??

Onderweg is het druk en tot overmaat van ramp is het file wegens wegenwerken, natuurlijk net ter hoogte van Merelbeke.

En België is helemaal niet bekend met duidelijke omleidingen!!

Gevolg is dat we te laat en vol stress arriveren.

En een innerlijke stem vertelt me, "dit is een exacte kopie van de eerste consultatie met Romeo, nu 8 jaar geleden, ook toen was het slecht nieuws, is dit een voorbode?".

Ik duw de gedachten weg en concentreer me op de faculteit en zijn bekende (te bekende) ingang.

Aan de balie, begrip voor ons te laat komen en we zijn niet alleen, ook anderen hebben problemen gehad.

Enfin, we zijn er en hoeven niet te wachten.

De arts is vriendelijk en luistert naar ons en Figaro's verhaal.

Figaro is bang en haalt uit, en lap, mijn hand ligt open maar misschien is dit ook goed, het maakt dat iedereen begrijpt als ik zeg dat dit een katje met een "rugzak "is.

We overlopen de planning, alle onderzoeken zullen onder narcose plaatsvinden.

Dus eerst narcose dan bloedafname, radiologie van de tumor en biopties nemen (wegnemen van kleine tumordeeltjes).

Jammer genoeg mogen we niet bij onze lieverd blijven en worden we naar de wachtzaal verbannen.

Maar ik snap dit wel, al was ik er liever bijgebleven...

Je kleine lieverd zien, beademd en verbonden aan saturatiemeter en infusen, niet makkelijk.

Na eindeloos wachten komt de arts ons halen!

Figaro is aan het bijkomen van de narcose.

Het is allemaal vlot gegaan.

Ook de interniste die vroeger onze Romeo zo zacht en vol liefde behandelde, is even bij Figaro gaan kijken ...

Ze kent ons nog en dit doet goed, schept opnieuw vertrouwen.

Helaas zoals we al vreesden, geen goed nieuws!

Lieve Figaro heeft een serieuze tumor in zijn mondje die over de hele linkerzijkant van zijn mondje loopt.

Operatief verwijderen is helaas uitgesloten!

Zijn kaakbeen is nog gelukkig (nog) niet aangetast.

Wat de tumor precies veroorzaakt horen we volgende week.

Vanaf maandag belt de interniste ons de resultaten van biopten en bloed door en dan zien we weer.

Er zijn 2 grote mogelijkheden; ofwel wordt de tumor veroorzaakt door het plaveiselcelcarcinoom en dan is er niets aan te doen, ofwel ligt de oorzaak aan een maligne lymphoma en kunnen we de ziekte proberen tegen te houden met chemotherapie...

Chemo, niet nieuw voor ons; met Romeo maakten we net hetzelfde mee (ook hij had een lymphoma, in zijn lever en ter hoogte van zijn darmen).

Allebei weten we onmiddellijk, niet opnieuw, niet bij Figaro, hij kan dit niet aan (en wij ook niet...).

Hoewel de begeleiding en de zorg rond Romeo in de dierenkliniek tiptop waren, blijven vooral de zorgen, de vele bloedafnamen en het niet slagen van de therapie ons bij.

Slikken, slikken en weten, weten dat dit eigenlijk is wat we verwachtten, maar niet wilden...

Thuis rent Figaro onmiddellijk naar de kattenbak en nestelt zich daarna opgekruld en spinnend in mijn armen.

Genieten, genieten en aaien en denken...

Alle gevoelens passeren de revue...

Maar diep vanbinnen overheerst nog steeds de dankbaarheid voor de voorbije 7 jaar kattengeluk!

Kleine Figaro, opgegeven , doodziek, zo erg bang en zo vol pijn.

Hij maakte een hele evolutie door en geniet nu van aaitjes, knuffeltjes, leven!!

Na een tijdje is de morfine duidelijk uitgewerkt, eten hoeft nog niet, Figaro gaat boven op bed liggen en knijpt zijn oogje dicht.

En ikke naar de tandarts.

Mijmerend en hopend dat we toch nog een tijd samen hebben.

Als ik thuiskom eet Figaro een beetje, Almond Nature is zijn lievelingsvoer.

Daarna komt hij opnieuw in de kromming van mijn arm liggen.

Hij kijkt helder en vol vertrouwen naar me, spint en rolt zich op.

Figaro, zolang het voor jou ok is, gaan we door!!

Ik zie je zo heel erg graag, mijn klein ros katertje.

Lieve zoen...

"Jij bent in mijn hartje geplant als een patatje in het zand!"

Vingers kruisen en duimen!