Merel verblijft al eventjes bij ons...
Ze is gewoon zo heel erg mooi!
Een whiskaspoeskoppie en een iets donkerder lijfje.
Prachtig!
Een droompoesje...
Ze is gewoon om op te eten, zo zacht, zo mooi, zo lief en zo speels!
En toch, ze heeft nog geen eigen mandje, geen eigen thuis!
Het was begin januari toen ik haar voor het eerst zag.
Ze was kort voor kerst naar het asiel gebracht, gevonden...
Ze niesde een beetje en had een verstopt neusje.
En... ze had honger.
Dagen gingen voorbij en onze lieve Merel bekeek het leven rondom zich.
Ze genas maar trager dan we wilden.
Toen er in de kittenopvang een plekje vrij kwam, wisten we, merel moet gewoon verhuizen naar een opvanggezin.
Zo gezegd, zo gedaan.
En dus kon Mereltje begin januari bij ons komen.
Eventje tot rust komen en zich laten verwennen.
Ondertussen is ze een schatje die zo graag speelt en gek is op knuffeltjes.
Ze is helemaal genezen, op een klein plekje in haar mondje na.
Dit zal waarschijnlijk ook weggaan maar kan terug opspelen bij stress.
Beetje zoals een koortsblaar bij ons, ongeveer.
Merel heeft er totaal geen last van.
Als het heel erg opspeelt, dan moet ze een kuurtje medicatie krijgen maar de dierenarts verwacht dit helemaal niet.
Straks wordt ze gesteriliseerd.En dan wens ik haar een mooie eigen toekomst toe!
Een eigen plekje, eigen lieve mensen die van haar houden en haar beel liefde geven.
En heel veel met haar spelen want ze is gewoon een echt speelvogeltje!
Ik wens deze lieveling zo hard een prachtleventje toe...
Ondertussen zijn Cassandra en Sascha ook alweer een weekje ouder...
Het gemis van Annabelle en Babette is bij mij nog steeds groot en voelbaar aanwezig.
Cassandra en Sacha, altijd samen sindsdien.
Slapen doen ze in elkaar verstrengeld, spelen met elkaar en waar de één is , is de ander.
En net toen ik begon te geloven werd Cassandra ziek...
Vorige maandag begon het plots.
Ze kwam kijken maar at niet, paar uur later was ze aan het braken.
Mijn hart sloeg paar slagen over!
Dit mag niet gebeuren, niet na alle medicatie ik preventief al gaf, niet na alle voorzorgen, na alles wat we al doormaakten.
Ondertussen zijn we 4 dagen en 4 slapeloze nachten verder...
Cassandra braakt niet meer, heeft sinds vanavond geen koorts meer en begint iets meer rond te lopen en interesse te tonen in haar omgeving.
Kleine broer speelt en is zich van geen kwaad bewust, gelukkig.
Hij weegt nu 560 grammetjes en is een schoonheid!
Hij eet flink zijn potje leeg, heel grappig.
Met één pootje in het potteke en dan maar smullen.
Hij zoekt zijn zusje vaak om te spelen maar daar heeft lieve Cassandra nog even geen zin in.
Ik duim, ik hoop en ik geloof!
Cassandra en Sascha, het moet gewoon lukken!
Ik geef ze alle tijd om te herstellen, te groeien en alle liefde die ik heb...
Komaan kleine prutsen, vechten!
We gaan er samen voor...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten