Vechten, altijd vechten en toch weer doorgaan...
Soms vraagt dit zo onmenselijk veel. Soms zijn het leed en het verlies zo zwaar om dragen dat niks nog moet, niks nog hoeft en je eigenlijk alleen weg zou willen kruipen in een diep en donker gat...
Maar hoe graag je dit ook wil, kattenoogjes kijken je verwachtingsvol aan als je na je werkdag thuis komt, kattenlijfjes strijken langs je blote zomerbenen, kattensnoetjes drukken zich tegen je gezicht aan, kattenlijfjes nestelen zich in de kromming van je armen zodra je uitgeput en leeg in de zetel neerploft!
En dan???
Dan heb je geen keuze, alleen 1 opdracht en die heet : doorgaan.....
Hoe zwaar het ook is, hoe moeilijk en hoe pijnlijk, gewoon doorgaan!
En genieten als een wondertje gebeurt, als een doodziek kitten plots toch weer zelf gaat eten.
Als een tienermama poesje gewoon kleuter mag zijn tussen de katten en mag spelen!
En dus, gaan we door!!
Een diepe dip, een uitputtingsslag en vele sterretjes later...
Maar net in de overlevertjes en de heldere sterretjes vind ik de moed om vandaag opnieuw voor kittens en katten te kiezen...
Nu wil ik vooral dat Britt en Noesje een thuis vinden!
Ze zijn gewoon schatten, allebei!!
Daarna gaat onze opvang weer open en zullen opnieuw kittens hun levensloop starten in kittenopvang Tamino!
Liefs,
xx
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten