Vandaag al 4 weekjes oud en wat zijn ze op die maand veranderd!
Ze verblijven sinds donderdag in de grote bench.
Wat keken ze verbaasd maar ze zijn het heel gauw gewoon!
Nu veel meer ruimte om te spelen en te klimmen...
Echt, ze zijn schitterend!
Ondertussen hebben ze elk hun eigen naampje: Puma, Vespa, Ziggy en Spoetnik!
Ze wegen nu ook elk al meer dan 400 grammetjes.
Flesjes drinken blijft gewoon genieten, elkaar wegdrummen en klimmen en klauteren hoort er dan gewoon bij.
Mij laten ze niet los! Als ik een flesje in mijn handen heb, dan is het etenstijd!! 
Vespa wast zichzelf als eerste, de anderen volgen op de voet.
Hij ontdekte ook als eerste de kattenbak en instinctief kennen de kleintjes het doel ervan.
Gedaan met stimuleren...
Ze worden groot!
En wat zijn ze ongelooflijk slim en dapper, mijn liefjes...
Het blijft wondermooi om te zien hoe de piepkleine, totaal hulpeloze kittentjes veranderen in kleine katjes!
Kleine speelse en supergrappige katjes...
Gewoon genieten....
Helaba,
Eten jullie nu ook al korrels???
Dacht dat dit mijn alleenrecht was!
Gisteren telefoon gehad van Henny, mijn collega uit het asiel.
Terug een mini hummeltje gevonden, terug aan de Spuikom.Wat is dat toch op die plek?Alle kittens dit jaar werden daar gevonden! Bizar maar ik gun mezelf geen tijd om verder na te denken. Eerst dit kleintje in veiligheid brengen.
Henny toont me Uno, je weet nog wel, het allereerste katje dit seizoen.
Wat een schoonheid...Hij vertrekt vandaag naar zijn eigen thuisadresje!
Haar andere kleintjes en mama poes stellen het prima, ze zijn gewoon machtig.
De kleintjes hebben op ééntje na, een eigen toekomstig plekje, triest staan we allebei even stil bij mamapoes.
Eens haar kleintjes groot genoeg en geplaatst, wordt zij gesteriliseerd en dan verhuist ze naar het asiel tot ze een thuis vindt.
De ervaring leert dat dit soms lang kan duren...
En het risico op ziek worden is dan groot, immers een mamapoesje is nog verzwakt na het zogen en de stress van het vertrek van haar kleintjes en de gedwongen verhuis maken het niet simpeler voor deze poezen.
Intriest, we gunnen haar zo graag een thuis zonder tussenstop in het asiel!!!
Ze is zo jong nog, zo lief en verdient gewoon een eigen plekje! Waarschijnlijk was zij vorig jaar nog net zo klein als haar kittens nu zijn!
Het is niet eerlijk...
Bij de opvanggezinnen blijven is ook geen optie, op die manier geraken deze opvangplakjes overvol en is er geen plek meer voor de eigenlijke doelgroep, de kittentjes.
Enfin, we blijven hopen dat deze mama een eigen gouden mandje vindt!
Terug naar de kleine pruts waarvoor ik gebeld was.
Kleine Angel, een piepklein katertje, 300 grammetjes, een wolletje!
Ik schat hem amper 2 weekjes oud, oortjes nog plat tegen zijn koppie. Geboortedatum? Ik gok op 4 mei 2008
Zijn oogjes open, een alerte blik.
Stappen lukt nog niet!
Hij is prachtig...
Ondertussen behandeld tegen vlooitjes en verlost van enkele vieze teken en nu lekker slapend in een warm mandje.
Als alles goed gaat mag deze kleine schat over een weekje bij de andere kittens.
En nu op zoek naar een nestje voor mijn jongste spruit...
Lieve poezenknuffels,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten