Noodopvang

Een kattenblik kijkt tot in je ziel...

Een dringende oproep bereikt mij begin deze week via een collega opvang in Oostende!

3 volwassen katten moeten dringend weg, relatiebreuk en geen van beide partners wil de katten...

Schrijnend gewoon!

Jarenlang mochten de katten knuffelen, genieten, werd er voor hen gezorgd.

Nu, samen met de meubels, het huis en de herinneringen worden ze aan de deur gezet.

Gedumpt...

En dat op een leeftijd van 9 à 10 jaar!

Je mag dan een Main Coon, een Brits Korthaar en een Siamees zijn, op straat sta je toch!

Gelukkig zijn er mensen met een hart voor oudere poezen en vinden ze via noodopvang een nieuwe thuis, de salonpoezen!

Nog meer schrijnend kattennieuws,

Nog meer nood aan opvang,

Begin januari wordt een katje gewoon letterlijk aan de deur gezet als een gezin verhuist.

De deur gaat voor de laatste keer dicht, de auto vertrekt en hij blijft alleen achter!

De buren geven hem dagelijks eten en maken zich zorgen als ze hem 3 dagen niet meer zien.

Tenslotte vindt de buurman hem, in de ijskoude winterdagen die we achter de rug hebben, aan de rand van de weg met een totaal kapot pootje en in shock!

Ondertussen verblijft dit kleintje (waarvan ik geen foto heb) al 2 weekjes in de opvang bij een collega.

Zijn pootje zal, ondanks alle inspanningen van de dierenartsen, nooit meer helemaal herstellen.

Geopereerd kan hij niet want daarvoor is hij nog veel te zwak en uitgemergeld.

Eten wil hij bijna niet, hij heeft pijn... niet alleen aan zijn pootje maar ook zijn hartje en zijn vertrouwen zijn beschadigd...

Alleen heel veel geduld, onvoorwaardelijke liefde en oneindig veel warmte kunnen dit gekwetste zieltje er weer enigzins bovenop helpen.

En nog is het januari leed niet geleden!

Maandagmorgen wordt een jong katje gevonden dat vreselijk mankt.

Mijn collega heeft haar handen vol met het andere gekwetste diertje en dus komt dit kleintje bij ons in de opvang.

Wat een schatje...

Amper 4 maandjes oud, pikzwart blinkend pelsje en heerlijk spinnend.

Ik haal hem dinsdagmiddag op bij de dierenarts, zijn heupje was uit de kom maar kon onder verdoving gelukkig terug geplaatst worden.

Erger is het met zijn knietje gesteld!

Op 2 plaatsen gebroken, net onder de groeischijven en op een plaats die niet te spalken of te opereren valt.

Het wordt dus strikte kooi-rust en hopen dat het goed aaneen groeit!

Voorzichtig haal ik hem thuis uit de transporter en installeer hem in de verwarmde en ingerichte kleine bench.

Hij spint en wrijft zijn kleine snoet tegen me aan.

Ik durf hem bijna niet te manipuleren uit angst dat ik hem pijn doe maar hij spint en spint en spint!

Hij is een ongelooflijk klein katertje!!

Alleen zijn vindt hij absoluut niet fijn, mijn kleine sfinx, dan miauwt en roept hij om aandacht.

Ondertussen zijn we enkele dagjes verder.

Hij is het helemaal gewoon bij ons en lijkt tot rust gekomen.

Hij rust, eet, spint en geniet van elk minuutje aandacht.

Heerlijk vindt hij het, om lekker opgerold in je armen te liggen soezen terwijl wij televisie kijken. Hij steunt niet op zijn achterpootje maar lijkt gelukkig ook geen pijn te hebben. Over 2 weekjes moet hij op controle bij onze dierenarts. Ik duim dat de breuk zo goed mogelijk heelt en dat hij een normaal kattenleven kan hebben!

Hij heeft nog een lange weg te gaan maar ik heb er alle vertrouwen in!

Een tof katje, een fijn karakter, zo lief, zo mooi...

Alleen mijn foto's, die zijn niet zo goed als ik zou willen! Ik weet niet hoe het komt maar mijn fototoestel heeft kuren, alle foto's vertonen lijntjes en de kleuren vertonen een rozo-rode gloed. Ga er dus vanuit dat mijn klein opvangertje veel mooier is dan de foto laat vermoeden!

Ik hoop snel op een nieuw toestel.

Leve groetjes,

Chantal