Je kwam even ons leven binnengevlogen, heel kort maar.
Een flitsbezoekje!
Mijn klein hummeltje, je was zo lief, zo 'n bezig bijtje, overal liep je me achterna.
Slaapkamer,bureau, badkamer en zelfs de trap af, al woog je amper 400 grammetjes.
Een beetje ziek, ja maar ik had nooit gedacht dat het plots zo gaan!
Ik vond je zaterdag wat pips, meer diaree en niet meer eten.
Maar ook Bobientje en Brammetje zijn aan de diarree en AD.
Dus jij net als zij, alle medicatie.
Maar hoe meer licht in hun oogjes kwam, hoe doffer jouw blik werd.
Je viel af als ik nog maar naar je keek.
Dus zondag alles uit de kast, kritiek was je en ik holde elke 2 uur naar je toe om je te verzorgen.
Je sliep bijna door alles heen en braakte nu ook.
De diarree was puur water en zoog alle kracht uit je lijfje
Alleen dicht bij Ludo was het fijn liggen.
Je bent niet meer uit onze armen geweest...
De hele middag bij Ludo en de hele avond en nacht bij mij.
Gisterenavond wist ik,voelde ik het ... we halen het niet.
Maar ik wou je niet kwijt kleine engel!
De hele nacht heb je in mijn armen gelegen, lekker tegen me aan onder het dekbed.
En we vochten tegen die onzichtbare maar oh zo dodelijke vijand.
Je lijfje werd met het uur tengerder, het leven vloeide uit je weg.
Om 5 uur heb ik je losgelaten, heb ik de strijd opgegeven en je alleen maar vast gehouden.
Zachtje, als een pluimpje ben je weggewaaid, met de wind mee...
Veerle en Philip,
Sorry, het heeft niet mogen zijn! Vind het heel erg dat ik hem niet kon redden!
Maar ik ben zo heel erg dankbaar dat jullie hem in het bos vonden en opvingen.
Hij heeft toch even heel gelukkig mogen zijn.
Mijn minipoesje, mijn Bisoutje.
Ik kende je maar heel erg kort maar ik zal je nooit vergeten!
Ik voel me schuldig dat jij het niet haalde, Bobientje en Brammetje spelen vandaag en jij...
Lieve dikke knuffel,
xx
je mama
Geen opmerkingen:
Een reactie posten