Een helse week!

Een week om nooit te vergeten!

Een week waarin vreugde en pijn naadloos in elkaar overliepen!

De week leek heerlijk te beginnen!

Azrael, mijn grote stoere lieverd kon zondag toch naar zijn nieuwe thuis toe! Naar zusje Kiki!

Hij is een prachtige kat, zo lief, zo zacht, een schatje!

Vandaag kreeg ik het berichtje dat hij een schiiterende kater is die nu toch even bij de dierenarts langs moest wegens ontstoken oogjes en maagdarmprobleempjes.

Ik wens hem hel snel beterschap toe!

Hij noemt nu Zazou en is om op te eten...

Verder bracht de voorbije week vooral pijn en verdriet!

Ik vind het vreselijk, voel me triest en doodop.

Alleen het kijken naar deze 2 kleintjes doet me doorgaan!

Cassandra en Sacha,

jullie kijken me vol vertrouwen aan,

jullie geloven in mij en om jullie ga ik door!

Ik wens jullie zoveel moois ...

Vorige zaterdag kwamen de eerste donkere wolken over de kittenopvang.

Al had ik dat toen nog niet eens door...

Mijn sterkste kitten, Annabelle....

Ze begon te braken, pure gal, heel vaak na elkaar.

Ze hield niks meer binnen en al gaf ik zoveel extra vocht als ik kon.

Het hielp niks, het leven vloeide uit haar weg.

2 nachten hebben we samen gevochten, gepraat en geknuffeld,

toen wist ik, het kan niet meer, ik verlies deze strijd...

19 januari

om 17:34 uur

is

Annabelle

bij ons weggegaan...

Diezelfde avond rond 22 uur begon Babette te braken en mijn hart sloeg enkele slagen over!

Neen, dit kon niet, dit mocht niet gebeuren!

Maar, ik had niks te willen...

Razendsnel namen haar krachten af!

Ze rende naar haar eigen doosje, een beschermd plekje zodra ik haar pakte.

En daar heeft ze ook de hele woensdag geslapen...

Lekker warm, knus en ingedekt.

En ik hoopte de dood weg te kunnen duwen, ik wou haar alleen bij ons houden ...

Een dag ervoor werd deze foto genomen!

Een knuffelend, grappig klein prutske!

Woensdag avond om 21 uur wist ik het...

Je haalt het niet, je kleine lijfje kan niet meer ...

Ik moet je laten gaan, moet je de nacht besparen.

Om 21:35 uur ben je in mijn armen vertrokken naar Annabelle,

naar jouw hemel, naar een leven zonder pijn...

Met mijn ogen vol tranen heb ik je losgelaten, ik wou dit niet!

Daarom bracht ik jullie niet naar Vlaanderen!

Ik wenste jullie een leven toe, een gouden toekomst, een lang leventje hier op aarde!

Ik had geen nood aan weer sterretjes...

Maar nu zoek ik jullie, tussen de winterwolken door!

Ik zoek mijn 2 piepkeline sterrenmeisjes en ik wil jullie laten weten dat ik jullie mis...

Ik vind het vreselijk maar tegelijk ben ik dankbaar voor deze hele korte tijd samen...

Jullie hadden al een eigen thuis!

Een eigen mooie toekomst,

Babette en Cassandra...

Annabelle en Sacha...

Vandaag zijn 2 zieltjes elk hun maatje kwijt!

Ze zoeken troost bij elkaar en soms denk ik dat ze het niet doorhebben.

Ze spelen samen, eten samen en klimmen samen op onze schoot om te slapen...

Ze zijn superliefe kitties!

Cassandra, vanavond woog je net 799 gram.

Je bent een prachtmeid!

Ik hou zoveel van je, net als Petra!

Je adoptiemama die jou opgaf omdat ze je een leven samen met Sacha toewenst!

Ik voel de rillingen opnieuw over mijn rug lopen als ik denk hoe lief je adoptiemama je heeft als ze jou dit geeft...

Ik vind het schitterend, het mooiste wat jij kunt krijgen!

Jij en Sacha, toch samen, kleine survivors!

Petra, je bent super!!

Piepkleine baby Sacha weegt vanavond 505 gram!

Joepie, de kaap van de 500 gram werd overschreden...

En toen vanavond je adoptiegezin op bezoek kwam, voeldi ik, dit zit snor!

Jullie krijgen een mooie en liefdevolle thuis!

Nog even groeien en alstublieft, niet ziek worden...

Laten we met z'n allen heel veel kaarsjes branden en duimen dat zij het virus niet in zich dragen!

Voorlopig eten ze me arm...

Dus, houden zo!!

En hoewel het soms heel veel pijn doet om terug te kijken, doet het ook goed om te zien hoe kort ook, Babette en Annabelle hebben even, gewoon even, genoten...

Ze staan in mijn hart gegrift.

Liefs,

Voor Annabelle...
http://www.youtube.com/watch?v=bSp3sDtc4QU

Wa