Klein regenboogkittentje
Het mocht niet zijn!
Vanaf nu ben jij een kleine ster aan de poezenhemel...
Zo klein, zo onschuldig, zo mooi ,
Op 24 mei kreeg ik telefoon uit het asiel,
Jij en je broertjes waren gevonden, zonder mama, klein en koud...
Amper 139 grammetjes kattepoes, maar een heel alerte blik en zo schattig!
De eerste nachtjes is het wennen maar je bent schitterend!
Kleine Satine,
je bleef een piepklein kattinneke maar je dronk je flesjes en alles leek goed te gaan.
Gisteren verhuisde ik jou en Simba naar de bench, je ging diezelfde avond nog op je kattenbakje en probeerde al wat babykorreltjes te eten.
Je dronk wat minder en spinde ook niet maar ik maakte me geen zorgen.
Vanmorgen om 5 uur lagen jullie zoals steeds ineen gerold in jullie mandje lekker te slapen, alles leek ok.
Om 8.30 uur was het duidelijk heel erg mis!
Je kleine kopje leek wel honderd kilo te wegen, je achterppotjes zo erg zwak en je blik zo triest.
Drinken lukte bijna niet, je ademde heel steunend en voelde zo koud aan.
Wat ging er fout, ik weet het niet...
Kleine meid, om 14 .15 uur ben je in mijn armen weggegleden uit dit leven...
Naar de regenboog, naar Romeo, ...
''She left to follow the golden sun,
to shine forever
Just look for her in the
rainbow,
That's where life began..."
Kleine schat,
Ik beloof je,
we zullen goed voor Simba zorgen en duimen dat hij een superthuis krijgt!
Simba, op zoek naar wat nestwarmte bij Angel..
De kleinste kat is al een meesterwerk...
KLEINE SATINE,
We missen je...
Dikke knuffel,
je vervangmama
2 opmerkingen:
Ik vind dit steeds weer zo erg, mijn ogen zijn gevuld met tranen en mijn hele lijf doet zeer.
Soms word ik zo moe, van alle ellende, die wij meemaken, in het asiel, maar wat zouden die sukkels doen, zonder mensen als jij, ik en zoveel anderen. En dan verschijnt er weer een lichtpuntje aan de hemel.Vandaag een poezenkind gered, van onder de motorkap ven een auto. Dierenvrienden hoorden hem wenen en deden de moeite om hem te verlossen.Toch weer eentje gered, dat maakt het steeds weer de moeite waard om niet op te geven.
Ik vind dit steeds weer zo erg, mijn ogen zijn gevuld met tranen en mijn hele lijf doet zeer.
Soms word ik zo moe, van alle ellende, die wij meemaken, in het asiel, maar wat zouden die sukkels doen, zonder mensen als jij, ik en zoveel anderen. En dan verschijnt er weer een lichtpuntje aan de hemel.Vandaag een poezenkind gered, van onder de motorkap ven een auto. Dierenvrienden hoorden hem wenen en deden de moeite om hem te verlossen.Toch weer eentje gered, dat maakt het steeds weer de moeite waard om niet op te geven.
Een reactie posten