Dag mooie Finn,
Dag mijn kleine engel,
Dag mijn lief spinnertje,
12 mei - 27 september 2009
Zondag begon zoals zovele zondagen, gewoon.
Een flauw herfstzonnetje, lekker lang aan de ontbijttafel, katten verwennen, ...
Toen ik ons bed opmaakte kwam je extra knuffelen, je duwde je kopje tegen mijn hand, je spinde heel hard en je draaide je kleine lijfje zo rond me dat ik elk deeltje van jou wel moest strelen.
We genoten allebei van dit leuke momentje!
Nietsvermoedend ging de ochtend over in de middag.
Mensen kwamen langs voor kleine Coco en Chanel, voor Azarro, voor Seppe.
We lachten en praatten.
Ondertussen had het virus dat ook Fee bij ons wegrukte onzichtbaar je hersentjes bereikt.
Je kreeg het plots heel lastig, je rende het hele huis rond.
En dan volgde een heel zware epilepsie aanval en nog één,...
Ik hield je schokkende lijfje in mijn armen en ik wist...
We hebben nog even samen in de zetel gelegen.
Je kleine warme lijfje slap en stil nog heel even tegen me aan.
De glazige blik in je mooie oogjes heb ik weggekust.
De liefste woordjes heb ik in je oortje gefluisterd, zachtjes heb ik je gestreeld.
En toen heb ik je laten gaan...
In mijn armen ben je zachtjes weggegleden, naar een wereld zonder pijn! De zon en de maan tegemoet.
En ik ben overtuigd, kleine Fee wacht je op...
Jullie 2 opnieuw samen, voor altijd!
Dag mijn mooie meid,
Jullie waren zo klein toen ik jullie mocht opvangen, liefde mocht geven.
Toen wist ik al, Finn en Fee, jullie horen samen!
Aan een vrolijke en onbezorgde kittentijd kwam onverwachts een eind toen Fee ziek bleek.
Hoe groot was de schok toen op 27 augustus plots duidelijk werd dat ook jij dit vreselijke virus in je lijfje had.
Wat hebben we gevochten, jij en ik.
Wat hebben we gevochten, jij en ik.
Maar tegen dit verdomde virus kan niemand op.
Afscheid nemen doet pijn.
Maar ik ben blij voor de 4 intense maandjes samen!
Je leventje hier bij ons was veel te kort maar gevuld met liefde en warmte.
Lieve mooie Finn,
Ga lekker naar Fee!
Ik vergeet jullie nooit...
Ik zoek de hemel af naar jullie, mijn kleine sterrrebaby's!
Mijn liefjes...
Als tranen een trap konden bouwen
en herinneringen een brug
dan klommen we hoog de hemel in
en brachten jullie mee terug.
Als sterren konden spreken,
als sterren konden zien
zou je dan vanavond heel even willen zwaaien
en twinkelen als een groet
zodat ik hier beneden weet
hoe ik zonder jullie verder moet...
Een klein filmpje, als herinnering aan 2 aparte spinnertjes.
1 opmerking:
Het adoptiegezin van Coco & Channel vinden het zo jammer dat kleine Finn het niet gehaald heeft.
wij hebben zeer veel bewondering voor het werk dat jullie steken in de opvang van kleine spinnertjes.
Wij kunnen bijna niet wachten tot onze twee kleine deugnietjes bij ons komen wonen.
Met vriendelijke groeten!! Nicole Andre Bart en Koen
Een reactie posten