Kittenopvang Tamino : Wie zijn we en wat doen we?

Zorg voor kittens en de zwaksten onder de volwassen katten.

De katjes verblijven niet in het asiel maar worden ondergebracht in onze opvanggezinnen, tot ze groot en sterk genoeg zijn om geadopteerd te worden.

Opvang in gezinnen biedt een ongelofelijke meerwaarde voor deze kleine katjes!

De kleintjes groeien op in een warme en huiselijke sfeer, zonder stress, zonder tralies.

Op de leeftijd van minstens 9 weken, na vaccinatie en controle bij één van onze vaste dierenartsen worden de kleintjes uitgewuifd door hun opvanggezin en mogen ze hun valiesje uitpakken in hun definitieve adoptiegezinnetje.

Kittenopvang Tamino biedt elk katje de best mogelijke start voor een lang en gelukkig kattenleventje!

Onze pagina's :

Voorstelling van onze werking
Thuis gezocht voor onze opvangkatjes
Adoptienieuws
Onze regenboog
Verhalen uit de kittenopvang
Laatste kittenopvangnieuws
Onze opvanggezinnen stellen zich voor
Een katje in huis : praktische info

Links

Volg hieronder de verhalen uit de kittenopvang

Volg hieronder de verhalen uit de kittenopvang

donderdag 25 juni 2009

Een primeur!! Voorstelling van ons kittenproject!




In primeur : Kittenopvang Tamino!



Sinds dinsdag 16 juni 2009 heeft het Oostendse asiel zijn eigen kittenopvang!
Dit initiatief en haar werkwijze zijn enig in de provincie!
Kittenopvang Tamino is een aparte afdeling binnen het asiel die het verschil maakt voor de allerkleinsten en zwaksten onder de kattenpopulatie.
Al te vaak worden heel jonge kittens gedumpt of moederloos gevonden en naar het asiel gebracht. Ook worden er soms volwassen katten binnengebracht die speciale zorg nodig hebben.
Meestal gaat het dan over aangereden, doodzieke volwassen zwerfkatten of hummeltjes die amper enkele daagjes of weekjes oud zijn. Te klein dus om in het grote dierenasiel te overleven.
Kittenopvang Tamino zet zich speciaal in voor deze kleintjes en de zwaksten onder de volwassen katten.
Ze verblijven niet meer in het asiel maar worden liefdevol en warm opgevangen in zorggezinnen.
In het zorggezin krijgt elk katje de nodige nestwarmte, de beste zorgen en heel veel liefde om op te groeien tot een super sociaal en op de mens gericht spinnertje. De zorggezinnen worden begeleid bij de zorg voor de kleintjes, bij vragen of problemen en bij adopties. Medische kosten en voeding worden vergoed.
Opvang in gezinnen is een ongelofelijke meerwaarde voor deze kleintjes, ze groeien op in huiselijke kring, zonder enige stress!
Na vaccinatie en op de leeftijd van minstens 8 weken worden de kleintjes uitgewuifd door hun zorggezin en mogen ze hun valiesjes uitpakken in hun definitieve adoptiegezinnen.
De kittenopvang is gegroeid vanuit één van de vaste poezenopvang mama’s van het asiel, maar wordt nu professioneel uitgebreid om nog meer kleintjes de maximale toekomstkansen te kunnen geven. DE kans die zij verdienen.
We zijn voor onze kittenopvang nog op zoek naar enthousiaste en doortastende mensen die graag verschil willen maken voor een klein hummeltje en daadwerkelijk leventjes gaan redden. U?
Wilt u graag meer weten of zie je het wel zitten om samen met elkaar kleine katjes groot te laten worden? Neem dan contact op met de coördinator van ons prachtige kittenproject : Chantal D’hondt.
Zij vertelt je er graag meer over en luistert ook naar jouw opvangmogelijkheden en vragen. Tot slot maakt zij een afspraak met u om eens langs te komen en alles eens rustig door te spreken.
Denk niet meteen dat u niet in aanmerking kan komen, omdat u bijvoorbeeld buitenshuis werkt, er zijn allerlei mogelijkheden en alles is bespreekbaar!
Doen? Doen! Zullen we samen onze Provincie eens iets unieks laten zien?
U kunt Chantal D’hondt bereiken via :
Telefoon : 0475/89 27 80
Mail : chantal.dhondt@fulladsl.be
"Wees de verandering die je in de wereld wil zien"

zondag 21 juni 2009

Schatjes van katjes!


Kleine spinnertjes worden groot...



Genieten van weekend en kleine spinnertjes!
Het is dit weekend een stuk stiller in huis!
Mickie en Minnie in aktie...
Mickie en Minnie hebben vorige week elk koffertje gepakt en zijn hun eigen adresjes gaan opzoeken.
Het is altijd raar als kittens het nest verlaten maar ik wens ze een prachtige toekomst!

11 mei ging ik ze ophalen, nog zo klein en fragiel.
Nu zijn ze toffe en sociale kittens, klaar om het nest uit te vliegen!
Een toekomst vol verwennen tegemoet!
En verwend worden ze...
Gisteren even schrikken toen Fee opstond met een etteroogje maar gelukkig zie je er vandaag helemaal niets meer van!
We zijn wel met zalf gestart maar Fee trekt er zich niets van aan!
Eten en spelen, dat zijn de dingen waar haar leventje om draait.
En eten kan ze als de beste, op 12 mei woog ze amper 290 gram, vandaag
weegt madammetje al meer dan 800 gram!

Ze is een grappige mie!
Een stuk drukker dan zusje Finn maar zo schattig en lief!









Meester in het spinnen, dat is ongetwijfeld onze kleine Felie!
Hij begint al te ronken zodra je nog maar naar hem kijkt.


En Rhana, die vindt boven zijn maar niks!
Zodra ze kan rent ze de trap af en ligt beneden prinsheerlijk op het bovenste plankje van de krabpaal te soezen.
Hoewel, vandaag niet veel liggen soezen!
Spelen, rennen, springen en vooral eten!
Ze speelt nu ook echt, muisjes, balletjes, kurkjes, alles!!
Eindelijk... en wat is ze ongelooflijk mooi!


Siku geniet van schootje liggen en knuffelen...
De wondjes op zijn pootje en snoetje zijn gelukkig zo goed als genezen.
Het groeien kan beginnen!


En groeien,
dat geldt ook voor onze kleinste spruit!
Sylvanis.
Hij is een grappig katertje met een leuk kopje en een lieve speelse blik.
Hij is zo blij dat hij kan spelen, kan rennen en erna lekker in Ludo's armen in slaap kan vallen.
Een echte kleine poezenbaby...


Kleine Sylvanis in volle aktie...
Kittens...
Ik kan er uren naar kijken!
Ze zien opgroeien en een kans op leven krijgen is het mooiste wat bestaat!
Liefs,
Chantal

woensdag 17 juni 2009

Kittenknuffels!

Valiesjes ingepakt!
Mijn kleine lievelingen,
Klaar om het grote avontuur tegemoet te gaan...



Mickie en Minnie,

mijn eerste opvangkittens van 2009 staan te popelen om hun eigen weg te gaan.



Ze genieten van spelen, knuffelen en kunnen uren zottekes doen.



Ze zijn prachige sociale spinnertjes.







Mickie vertrekt vandaag als eerste, naar zijn eigen nieuwe thuis!
Altijd raar als een kitten ons verlaat maar als je weet dat ze alle zorgen zullen krijgen, heel veel liefde en in een super nestje terecht komen, dan weet je dat het goed is!



En daar doe je het voor...

Morgen vertrekt zusje Minnie!
Het zal raar doen zonder hen in huis maar ik weet dat ze superverwende en geliefde katjes zullen zijn!
Sinds maandag hebben we er weer een bewonertje bij.
Kleine Sylvanis, 5 weekjes oud en gevonden.
Hij is schattig en zooooo heel lief.

Straks alle verhalen, nu in primeur al een fotootje...











Slaap lekker!

zaterdag 13 juni 2009

katten laten pootafdrukjes achter...



... Katten laten pootafdrukken na op je hart...









Hoe waar is deze spreuk...
Figaro zit in me, is altijd bij me en heeft grote indruk nagelaten.
Maar de kleintjes doen me verder gaan, doen me lachen, staan me niet toe weg te dromen !






Ze zijn zo lief en schattig!
Helaas hebben de kleintjes diarree, ondanks alle voorzorgen.
Gelukkig lijken ze er zelf weinig last van te hebben!
Ze spelen en rennen en zijn gewoon zottekes!








Ze krijgen nu allemaal medicatie en dieetvoer en hopelijk is het leed binnenkort geleden.
Ik weet heel goed hoe gevoelig kleine kittendarmpjes wel kunnen zijn.
Maar ze blijven goed eten en bij de meeste lijkt het ergste voorbij.



En er is ook super nieuws!





Alle kleintjes hebben hun eigen gouden mandje waar vol verlangen en ongeduld naar hun komst wordt uitgekeken!

Ik ben gewoon super blij voor mijn kleine spinnertjes!

Ze zullen in de watten gelegd worden en als kleine prinsjes en princesjes vertroeteld!

Waarschijnlijk kunnen de grootsten binnenkort verhuizen...

Maar dit weekend mag ik ze nog even verwennen en genieten van hun capriolen!


Alleen over kleine Siku maak ik me wat ongerust.

Hij heeft een klein wondje op zijn snoetje (net aan zijn lipje)en gisterenavond ontdekte ik een wondje aan zijn pootje.

Hij krijgt ondertussen de juiste medicatie dus ik hoop dat het snel beter gaat.


Voorlopig moet hij ook even apart van de anderen blijven en dit zint hem niet...

Hij blijft gelukkig wel goed eten en heeft helemaal geen last meer van diarree. Hij is een klein maar ongelooflijk lief ding!

Knuffelen en spinnen, voor minder gaat hij niet.


En als hij geen geluk heeft...

Straksjes gaat hij gewoon terug naar de mensen die hem, hartverscheurend piepend en alleen, vonden!

Ja, hij gaat terug naar de armen die hem als eerste knuffelden en troostten. En hij zal ongelooflijk verwend worden...

Zalig toch!!

Vandaag weekend!


Dus wat extra knuffeltime, wat extra speeltijd en heel veel genieten van de wondere dieren die katten zijn...

Kattenknuffies,
Chantal

donderdag 4 juni 2009

Figaro...





Mijn allerliefste knuffel is niet meer...




Voor Figaro,


Dag mijn liefste kattenkind!
Ik hou van je en ik mis je nu al heel erg!





Maar het ging niet meer mijn schat, het kon niet meer, jou laten lijden, dat wou ik niet!
Je huisje was kapot mijn schat, je kon er niet meer in wonen.
Vroeger hebben we het samen opnieuw opgebouwd, nu kon dit niet meer...


Je bent zo apart, zo heel speciaal.

Je bent mijn wonderkatje!

Ik zal je nooit vergeten...

In 2002 kwam je bij ons wonen, we ontdekten je in het asiel waar je verkommerde, je had pijn in je bekje en kon bijna niet meer eten.
Mensen vertrouwde je niet meer, je was vroeger mishandeld geweest en heel erg bang.
Je haalde uit en krabde, uit angst, uit pijn, uit onmacht.
Wat had je pijn, mijn schat...

We namen je mee naar huis en hoopten je een beter leventje te geven, we verwachtten niets van jou, we wilden alleen maar geven.

Maar jij besliste anders!

Jij wilde leven en dus gingen we ervoor!
En jij gaf ons zoveel geven, zoveel liefde, zoveel warmte, zoveel...
Heel veel dierenatsbezoekjes hebben we samen gedaan, dierenartsbezoekjes die jij verafschuwde en waar je zo bang voor was, ik weet nog hoe je ontsnapte uit mijn handen bij de dierenarts, van de behandeltafel afsprong en zijn hele bureau onderste boven haalde. We konden je maar niet pakken en ondertussen hoorden we constant de bel, mensen die in de wachtzaal plaatsnamen.

Nu lachen we erom en zeggen, samen met onze dierenarts : "pas op hé, dit is Figaro, ons leeuwtje, onderschat hem niet".

Je kreeg heel veel medicatie, alles in spuitjes want je liet nooit toe dat we je mondje aanraakten, hier had je teveel pijn gehad.

Toen we op reis gingen en papa en mama kwamen oppassen hadden Ludo en ik maar 1 zorg : "kijk je wel of Figaro komt eten, hou je hem in het oog? Bel je ons als het niet lukt? Heb je het nummer van onze dierenarts bij je gestopt?..."

Ik denk dat we ze soms bijna gek maakten met onze zorg om jou maar ze deden wat we vroegen en jij werd ook voor hen een heel speciale kater.
Hoe groot was ieders vreugde toen jouw vertrouwen in ons, in mensen groeide!
Nu mochten ze je aaien, nu kwam je zelf spinnend om aandacht vragen!

Je bomvolle rugzak waarmee je bij ons toekwam, was eindelijk leeg...

En het genieten kon echt beginnen.
Tegelijk werd ook je medische toestand beter !
Gedaan met de maandelijkse spuitjes, jij kon zonder cortisone verder!
Meer 2 jaar lang ging het gewoon supergoed op alle vlakken.
Jij was ons wonderkind, ons ongelooflijk maar waar katje, ons succesverhaal, onze lieveling...
Je was de ster in huis!

Jij had de beste plekjes en de nieuwste mandjes en je genoot zo heel erg!

Zo bang als je vroeger was , zo zalig vond je het nu om boter te komen likken bij Ludo of om in onze armen te nestelen luid spinnend...

Elk kitten kreeg jouw goedkeuring, elk katje was welkom thuis, je was mijn superkatje!


Ik kan niet tellen hoeveel kittens en katjes lekker nestelden in de kromming van jouw pootjes.











Dit jaar begon zo goed, niets wees erop dat in je mondje een vreselijk proces bezig was...
Tot we begin maart merkten dat je lip wat gezwollen leek.
Eerst dacht ik nog dat het verbeelding was, 25 maart kwam het verdict bij de dierenarts.Het gaat om een groot gezwel, een tumor, ...

We wilden niet opgeven, we wilden weten of we iets konden doen en dus gingen we naar de universiteit voor een diagnose.

Helaas, 30 april was heel erg duidelijk dat jij niet meer kon genezen...

Vanaf dan wilden we alleen quality-time met jou!

Maximale ondersteuning, alleen de hapjes die jij lekker vond en heel veel knuffels.

Ik ging zalm voor je kopen en probeerde zelfs gehakte biefstuk (al vond ik het walgelijk om dit te kopen, voor jou deed ik het...)

Maar het lukte niet, je huisje brokkelde verder af, steen voor steen...

We konden niet anders dan toekijken en proberen de sloop tegen te gaan...

Tot gisteren,

toen was het duidelijk.

Dit was genoeg, jij wilde en kon niet meer.

Het was tijd om los te laten...
Om je te laten gaan, naar een leven zonder pijn!
Naar een wereld vol licht en warme zonnestraaltjes...

Mijn kleine lieve schat,

we hebben heel rustig afscheid genomen en in mijn armen ben je weggegleden.

Thuis hebben alle poezen afscheid van je genomen, net zoals ik het voor hen wou.

Fluzemuus wijkt niet van mijn zijde, net zoals ze de laatste dagen steeds bij jou in de buurt bleef. Ze troost me...

Kleine schat,

geef Romeo een dikke smakkerd van me, zeg hem dat ik van hem hou.
Zorg voor alle kleine kittentjes daarboven.

En geef Kiki een knuffeltje voor Sabine.

Figaro,

weet dat een deeltje van jou altijd bij zal zijn...

Ik hou van je,

Ga mijn lieve schat,
ga naar de regenboog vol warme lichte kleuren,
ik laat je los, ik hou teveel van je om je hier te houden!

Je mama