Kittenopvang Tamino : Wie zijn we en wat doen we?

Zorg voor kittens en de zwaksten onder de volwassen katten.

De katjes verblijven niet in het asiel maar worden ondergebracht in onze opvanggezinnen, tot ze groot en sterk genoeg zijn om geadopteerd te worden.

Opvang in gezinnen biedt een ongelofelijke meerwaarde voor deze kleine katjes!

De kleintjes groeien op in een warme en huiselijke sfeer, zonder stress, zonder tralies.

Op de leeftijd van minstens 9 weken, na vaccinatie en controle bij één van onze vaste dierenartsen worden de kleintjes uitgewuifd door hun opvanggezin en mogen ze hun valiesje uitpakken in hun definitieve adoptiegezinnetje.

Kittenopvang Tamino biedt elk katje de best mogelijke start voor een lang en gelukkig kattenleventje!

Onze pagina's :

Voorstelling van onze werking
Thuis gezocht voor onze opvangkatjes
Adoptienieuws
Onze regenboog
Verhalen uit de kittenopvang
Laatste kittenopvangnieuws
Onze opvanggezinnen stellen zich voor
Een katje in huis : praktische info

Links

Volg hieronder de verhalen uit de kittenopvang

Volg hieronder de verhalen uit de kittenopvang

zaterdag 27 februari 2010

Aaron en Abel

Een natte winterzondag,
buiten raast de wind, het is guur en koud en nat...

Gelukkig zitten we lekker binnen, ik draai de verwarming nog een graadje hoger en knuffel mijn spinnertjes.

Een zondag zoals zovele andere, zo lijkt het toch...
Een rustig en vredig dagje thuis.
Genietend van katten en koffie.

Tot de telefoon gaat...

Of ik plaats heb voor 2 katertjes?

Heel erg dringend!

En zo komen Aaron en Abel de kittenopvang binnen gewandeld.

Drijfnat en koud. Maar zelfs dan al spinnend en kopjes gevend. Ze zijn amper 7 maandjes oud, kleuters nog!
Wat is met deze lieverds gebeurd?
Waar komen ze vandaan?
Ik aai ze en luister naar hun verhaal
Een gure regenmorgen, ijskoud en kleddernat.
Een grote kartonnen doos staat wiebelend en nat voor de deur.
Een grote doos is het, dichtgekleefd met bruin dik plakband.
Onderaan loopt er een stroompje water af, het regent pijpesteeltjes.
De hond die ruikt er even aan en nog eens.
Dan loopt hij snel weer binnen, het is te nat, te koud.
De doos blijft mijn aandacht trekken, die stond hier gister niet, hij beweegt zo raar, wat gooien mensen toch allemaal weg...
Deze dingen flitsen door mijn hoofd terwijl ik zonder verder nadenken op de natte doos afloop.
Zachtjes raak ik hem aan, hij beweegt nog meer.
Ik trek een stukje van het plakband terug en schrik als 4 oogjes me aankijken, ...katjes!!!
Het is een zware grote doos en de onderkant is helemaal nat en vies geworden.
Die staat hier misschien al de hele nacht.
Voorzichtig sjouw ik de doos naar mijn huisje.
Het kost me heel veel moeite want de onderkant begeeft het bijan.
Ik zie een ros met wit pootje uitsteken als ik de doos mijn drempel over trek.

Mijn hart klopt in mijn keel als ik de doos verder open scheur, veel moeite kost dit me niet meer.
2 prachtige rosse katten komen te voorschijn.
Drijfnatte haartjes, natte vragende snoetjes en een warme blik.
Ik aai ze en vraag me af wat mensen bezielt om deze diertjes zo harteloos te dumpen.
Ze lijken alleen maar blij te zijn en draaien spinnend rond mijn benen.
Verdoofd door zoveel vragen sta ik op en haal eten.
Ze lijken uitgehongerd, vliegen op het eten af en ik, ik huil om ze...
Ik weet dat ik ze hier niet kan houden, ik kan ze er echt niet bijhebben, ze zijn zo jong nog en verdienen een kans!
Wat later liggen 2 natte hoopjes kat tegen elkaar opgekruld te slapen voor de open haard.
Ik zucht en hoop dat deze schatten straks een mooie toekomst hebben, een fijn huis, een echte thuis!
Ondertussen is ook ons Loesje een stuk dichter bij genezing!
Haar pootje groeit verder aan elkaar en wordt steeds steviger.
En Loesje is een voorbeeldig meisje al raakt ze de gedwongen kooi-rust nu wel stilaan beu...
Spelen met Mister, een welkome afwisseling!
Straks een eigen thuis?
Het wordt stilaan lente,al zou je het niet zeggen als je buiten kijkt!
Maar toch, de dagen worden langer en dan weten we...
Love is in the air!
Straks worden poezen krols en worden weer heel wat ongewenste babykatjes gedumpt!
Dus aub, laat uw poes en kater NU steriliseren en castreren!
U helpt om heel veel kittenleed te voorkomen.
P.s. Kiki en Zazou zijn beiden steriel, hier geen ongewenste nestjes!

zaterdag 20 februari 2010

Morgen wordt een speciale dag voor Merel!



Mereltje,


Morgen verlaat ze de kittenopvang voorgoed!






Het zal best weer wennen zijn.

Maar ik weet dat ze een supermooie toekomst tegemoet gaat...


Gisteren konden de draadjes van haar sterilisatie verwijderd worden.
Al was madam er zelf ook al aan begonnen, de laatste 3 had ze voor ons over gelaten.
Vandaag een dagje vol knuffels, morgen pakken we haar valiesje in.
We vullen het vol warmte, liefde en geluk en ik zal haar blij en tegelijk met een leeg gevoel uitwuiven en vol ongeduld wachten op het eerste berichtje...



Ze verbleef een hele tijd bij ons en maakte de zo moeilijke en woelige periode in huis mee.

Ze heeft haar eigen kleine probleempje maar mits weinig stress stoort dit haar helemaal niet.
Ze is een schat van een poes, af en toe verlegen maar als het rustig is, dan is ze daar meteen.
En dag na dag ging ze meer en meer op ontdekking uit, speeltjes vindt ze gewoon de absolute max!
Vooral balletjes, die zijn haar favoriete speeltjes.
En ook het allernieuwste puzzel speeltje van Zoomart vindt Merel gewoon schitterend!











Ik wens haar een leventje vol geluk en liefde, een warm nestje en heel veel knuffeltjes toe!
Deze kleine meid verdient het, morgen begint haar nieuwe leven...
En al vind ik afscheid nemen altijd een beetje dubbel, ik ben dolblij voor haar!


Ik mijmer nu al over de fotootjes en verhaaltjes die ik erna zal horen...
Deze vind ik altijd super en geven zoveel moed om door te gaan.
Het doet steeds weer plezier en ik kan er hele pagina's mee vullen, met alle leuke nieuwtjes van de opvangertjes!
Gewoon zalig...
Geniet maar even mee van Elle die onlangs een eigen gouden mandje kreeg...
Ze stelt het gewoon schitterend en geniet van eigen slaapplekjes.














En, herken je deze kleine pruts nog?

Sphirthy!

Zo ziet hij er nu uit, een prachtige kater.

Dit is hem ook,
in mei 2009 toen hij net in de opvang kwam.



Een piepkleine muis...











Nieuws van Loesje...

Loesje is deze week op controle geweest bij de dierenarts!
Haar botjes groeien mooi aan elkaar, oef!!
Al wordt ze vast en zeker geen Kim Gevaert, ze gaat een normaal kattenleventje tegemoet.

Volgende maand mag het pinnetje eruit.
Wat zou het prachtig zijn als dit meisje dan ook een eigen thuis zou hebben...
Ze is zo lief en doorstaat de kooirust op een bewonderenswaardige manier.
Ze verdient zo erg een mooie kans in haar leventje!

Ons Kwekkie...

Geen makkelijke kat maar ze hoort er gewoon bij.
Alleen is ze nu precies ziekjes.
Sinds gisteren eet ze niet en ze slaapt nog meer dan anders.
Ik maak me zorgen nu ik ontdek dat ze koortsig is.
Dus maandag wordt dit een bezoekje bij de dierenarts!
En duimen dat het om niks ergs gaat...



Tamino...
Mijn eerste echte wondertje, ondertussen is hij al 5 jaar en de mascotte van de kittenopvang.
Hij is en blijft een heel speciale kater.
Hoe vaak heeft hij niet op de rand van het leven gebalanceerd, hoeveel nachten heb ik niet met hem in mijn armen rondgelopen, vrezend dat ik hem kwijt zou raken.
En toch, hij haalde het en werd mijn eigen wonderkatteke.
Het levende bewijs dat wondertjes bestaan, al mocht het voor mij wat vaker gebeuren, een wonder...

Liefs,
Chantal

zondag 14 februari 2010

Open einde...

Ik mocht even gelukkig zijn, even dromen...




Dag mijn kleine hummeltjes,

ik wou jullie zo graag een toekomst geven!









Zo veelbelovend zag het er uit bij aankomst op 11 januari!
Azrael had bijna meteen een nieuwe thuis, hij leeft en geniet.

Hij is super!!
Babette en Cassandra, Annabelle en Sacha...
Er werd vol ongeduld op hen gewacht door hun adoptiegezinnetjes.

En de kleintjes, ze speelden en bloeiden en ik, ik dacht dat het goed was.
Hoe anders ziet het er vandaag uit ...


Ik kijk naar de vallende sneeuwvlokjes en denk aan mijn 4 kleine grappige en lieve babypoesjes..
Ik zoek naar antwoorden die ik niet vind.

Dit was niet hoe ik jullie toekomst zag, dit is niet wat ik wou...

Amper een weekje mochten we genieten.
Toen spatte het geluk uiteen, één na één werden de kleintjes ziek, doodziek.
Annabelle ging heen op 19 januari, een dagje later Babette.
25 januari werd kleine Cassandra ziek, en wat bleek dit een sterke meid!
Zij overwon, ze had het zo moeilijk maar ze haalde het en werd mijn wondertje.


Ze liep me overal achterna, waar ik was vond je haar!
Ze genoot van leven, spelen, een echt genietertje!
Dolgelukkig was ik!
Overtuigd dat deze 2 het zouden halen, overtuigd dat het slechtste nu voorbij was.

Hoe fout kon ik zijn...




Op 31 januari, net toen niemand het nog verwachtte werd Sacha ziek.
De kaap van 500 gram was amper overschreden, razendsnel verloor hij weer alle opgedane energie. Een schim van het levendige kittentje werd hij.
Zo zwak, zo ziek, zo ellendig.
Alle levenskracht zag je uit hem wegstromen.

Samen hebben we ervoor gevochten, Sacha en ik.
Heel dicht bij elkaar, heel sereen, een nacht vol emotie en liefde.
Maar hoe groot onze vechtlust ook was, het virus bleef op hem inbeuken.
Steen voor steen werd zijn huisje afgebroken, zijn lijfje gekweld...
Ik bleef hopen maar wist...
We verloren de strijd, tegen deze vijand kan niemand op.



Kleine Sacha,
ik beloofde je goed te zorgen voor je kleine sterke zus.
Cassandra, het levende bewijs van jullie bestaan.
Ons wondertje!

Helaas, een wondertje was niet voor ons weggelegd...
Vorig weekend werd Cassandra stiller, ze speelde minder en sliep meer.
Ook eten ging minder goed, ze werd heel erg kieskeurig en probeerde steeds meer haar eten te 'begraven'.
Alarmbelletjes in mijn hoofd gingen rinkelen, dit klopt niet, er gaat iets fout!

Mijn liefste lieveling,
Op maandag was je zo ziek, wat had je het lastig.
Ademen werd een opdracht, een opgave.
Waarschijnlijk had de onzichtbare vijand je hartje aangetast en beukte nu keihard op je leventje in.

Ik probeerde je te helpen.
Samen met onze dierenartsen probeerde we alles, alles...
En ik zag je vechten, ik zag je krachten afnemen maar je vechtlust bleef. Tot het echt niet meer kon, je raakte helemaal uitgeput...


Je hebt gevochten als een leeuw, mijn allerliefste kleine meid!
Maar ik moest je laten gaan, je voor altijd loslaten...

Ik had geen keuze, je hartje begaf het.

Mijn kleine lieve schatjes,
Ik heb jullie kleine lijfjes gekust, zo fijn, zo teer, zo broos...
Wat had ik jullie graag wakker gekust mijn baby's, ik wilde niks liever dan het leven opnieuw in jullie blazen.
Het is gewoon niet eerlijk, waarom mogen jullie niet leven?

4 x 4 tippelende pootjes, kleine guitige kopjes en sprekende blikken.
Ronkende motortjes, hese miauwtjes en stuiterende speeltjes...
De zeepbel spatte genadeloos uiteen...
Annabelle, Babette, Sacha en nu ook Cassandra... weer samen, en dit keer voor altijd!


Verweesd en triest kijk ik naar jullie fotootjes.
In mijn hoofd hoor ik jullie stemmetjes.
Voor mijn ogen dansen kleine tijgerkatjes.
Kleine sterretjes...
Want ik hou zo van jou
afscheid nam ik niet
en het einde blijft nu open
zoals jij het achterliet.
Nog raak ik je aan
maar de afstand wordt al groot
nee, ik hen niet geleerd
te leven met jouw dood."
Ik mis jullie, ik zie jullie overal, de hele tijd.
Dag mijn kleine lieve hummeltjes!
Met jullie stierf een deeltje van mij...
Maar ik weet, ik moet doorgaan, jullie verwachten niks anders van me.
Een filmpje van Cassandra, als aandenken aan jullie!

zondag 7 februari 2010

Loesje

Soms schuilt het geluk in een klein hoekje...
Gelukkig voor Loesje lag geluk die dag binnen "poot"bereik!

13 januari 2010.
Een dag als een andere, zo lijkt het toch...
Maar niet voor Loesje!
Die dag wordt ze zwaargewond naar het asiel gebracht.
Ze schreeuwt het uit van de pijn als ze uit de bench wordt gehaal en aan de dierenarts wordt getoond.
Haar pootje doet zo'n vreselijke pijn...
Ze houdt het omhoog, steunt er niet op maar dan nog...


Heel gauw wordt duidelijk waarom!
Haar voorpootje is heel erg geraakt, beide botjes zijn gebroken en verschoven.
Loes moet heel erge pijn hebben maar net als elke kat probeert ze de pijn te verbijten, het niet te laten merken.
Het lukt haar echter niet.
Ze krijgt een zware pijnstiller en moet mee naar de diereanrtspraktijk.
Daar zal blijken hoe erg de breuk is of of er nog iets voor Loes kan gedaan worden...
Het gaat om een gecompliceerde breuk maar mits pinnen ter fixatie van de botjes en rust moet het voor Loesje toch weer helemaal in orde komen!
Ok, een hardloopster zal ze nooit meer worden maar dat is het minste!
Ze zal zeker vlot stappen en kunnen leven zoals een poes graag leeft...
Op 16 januari is de grote dag, haar pootje wordt door middel van pinnetjes aan elkaar gezet.
Daarna mag ze even bekomen en kan ze helemaal genezen bij haar opvangmama.
Ze ontpopt zich meteen als de lieveling in huis!
Ze is een voorbeeldig patiëntje die flink haar medicatie neemt en kooirust niet erg vindt.
Knuffeltjes, heel veel aandacht, spelen,...
Onze kleine meid, amper 6 maandjes oud is een speelvogeltje die haar opvangmama moeiteloos om haar pootjes draait...
Van haar pootje lijkt ze nauwelijks last te hebben.
Erop steunen lukt de eerste dagen nog moeilijk maar het gebruiken om speelgoedmuisjes te vangen, dat lukt al heel erg goed!

Ondertussen is het ergste leed geleden.
Loesje is een prachtig kattinnetje!
Ze geniet heel erg van knuffels...
Haar pootje gebruikt ze ook steeds beter en haar kooi wordt ze stilaan wat moe.
Ze wil zoooooo graag op ontdekking gaan!
Heel af en toe
lukt het om
opvangmama Petra even te verleiden...
Maar voorlopig mag ze nog even niet verder stappen.
Volgende week moet ze op controle en als alle meezit mogen de pinnetjes er over een dikke maand uit!
En dan mag ze weer echt gaan rondstappen, onze lieverd!
We wensen haar dan ook een eigen gouden mandje toe!
Ze verdient dit zo hard!
Ze heeft al zo moeten knokken!
Hoe komt ze aan zon' vreselijke breuk, waarom is nooit naar haar gezocht, allemaal vragen zonder antwoorden.
Maar we weten dit, wie haar straks een eigen thuis geeft zal een superlief spinnertje in huis halen!
Een speelvogeltje en tegelijk een knuffelkontje...
Wat kun je nog meer wensen?
Soms schuilt het geluk in een klein hoekje!
We wensen Loesje een droomtoekomst toe...
Dag lieve snoezeloes!