Donkere wolken drijven langzaam weg!

Rond 20 juni pakten dikke donkere wolken zich samen boven onze kittenopvang!

Heel donker en dreigend bleven ze er hangen...

Tot die dag leek alles zo goed te gaan, kittens en mamaatjes bloeiden, groeiden, genoten en speelden.

Het was een zalige tijd!

Super om zien hoe piepkleine babykatjes nu langzaam groter werden en de wereld om zich heen ontdekten. Hun wereldje begon langzaam aan groter te worden, ze ontdekten dat je een trap af kunt lopen en ook weer op kunt raken.

Overal waar ik was, waren de kleintjes.

Ik dacht dat het gevaar geweken was, ze werden stilaan groter...

Hoe fout kon ik zijn!!

Plots braakte Dehli, de dag erop weigerde ze alle voeding en braakte opnieuw.

Toen ook Nala begon te braken wist ik, dit zit helemaal fout!

Vanaf dat moment ging het razendsnel, uur na uur zag ik kittens ziek worden en hun krachten afnemen.

Het gevecht was in volle gang...

Vechten voor elk leventje, vechten tegen een onzichtbare maar zo dodelijke vijand die mijn huis ondanks alles toch was binnengeslopen.

Ongemerkt maar dodelijk...

Het werd een hel!

Ieder kitten werd 2 x per dag gewogen, mandjes en dekentjes werden weggegooid, liters ontsmettingsmiddel gingen erdoor alsof het niets was, pakken handschoenen en beschermende kledij vlogen erdoor, krachtvoer, vitaminen, extra vocht,...

De kittenopvang werd een belegerde basis waar niemand nog vrij mocht /kon bewegen.

Dag na dag zag ik kittens ziek worden en moest ik ze laten gaan.

Het ging zo snel, tijd om afscheid te nemen had ik bijna niet.

Kleine Dehli, speelvogel Nala, baby Maya, verlegen Bali, prachtkitten Camille, wolletje Pippo en zelfs mijn sterke en schattige Bibi verloroen de strijd...

Ik werd hopeloos en mijn moed zonk in mijn schoenen.

Zo bang dat ik ze allemaal zou moeten afgeven...

Het werden vreselijke dagen !

Gelukkig bleven alle andere kittens kerngezond!

En toen het grootste gevaar geweken leek werden Jade en Laani ziek.

Laani kreeg een gezwel op haar halsje, heel plots.

En kleine Jade had een abces op haar staartbasis.

Opnieuw grote zorgen want dit leek om iets totaal anders te gaan!

Gelukkig knapte Laani na een dagje wonderwel op!

Jade bleef sukkelen, dagelijks naar de dierenarts, dagelijkse zorg.

Ik wou zo graag dat ze het haalde, mijn kleinste meisje!

Tot die zaterdagmorgen...

Ze ging heen als een zuchtje wind, in mijn armen, bijna onmerkbaar wisselde ze het leven voor de dood...

Een bloedvergiftiging waar haar kleine lijfje niet tegen opgewassen kon zijn!

Toen, als laatste en weken na de uitbarsting van het virus, werd Boumie ziek!

Hij mankte en had hoge koorts.

Een zware infectie in zijn schoudertje, mogelijks door bacteriën die al lang in zijn lijfje rondzwierven en zich nu nestelden in dit gewrichtje.

Ook vandaag vechten we nog, Boumie en ik...

Gelukkig kwam de zon ook weer door de wolken piepen...

Na weken ongerust zijn en vechten durf ik nu weer te ademen, kan ik nu weer genieten van mijn kleintjes, geloof ik weer in de toekomst!

Vandaag weer spinnende kleintjes in de opvang!

Weer rennende en spelende kittens en zorgzame mama's

Opnieuw lachen om hun grappige fratsen, opnieuw leven, opnieuw genieten van knuffeltjes!
Zelfs al de eerste adopties van gelukkige kleine spinnertjes!

De voorbije weken waren een hel...

Een aantal van mijn baby's zullen nooit grote katjes worden maar in mijn hart blijven ze altijd hun plekje hebben!

Ik vergeet ze nooit!

Ik zie ze in de sterren aan de hemel, in het licht van de maan, in elke regenboog en in de dansende vlammetjes van de kaarsjes op onze tafel...


Dikke kus kleine schatjes...