Baby Thula!

Baby Thula is al aan zijn 2de leventje toe...

Wat heeft hij geluk gehad!!

Hij is zo wondermooi!

Een paar dagen terug, het is al bijna donker en het regent zachtjes.

Een verlaten tramspoor, de gure herfstwind raast.

Een klein kittentje drukt zijn lijfje bang en koud tegen het spoor aan.

Bang kijkt hij om zich heen, waar is hij nu?

Waar is mama?

Zijn knorrende maagje doet hem rechtstaan en wandelen.

Misschien vindt hij iets te eten, misschien vindt hij mama.

Hij hoopte dat ze hem zou vinden maar nu wordt het echt koud en zijn maagje doet zo'n pijn van de honger.

Miauwend wandelt hij langs een spoor, raar ding dit ijzeren

weggetje.

Je kunt erop lopen, erover springen of haasje over spelen.

Hij rent en zijn pootjes en lijfje warmen een beetje op.

Dan weerklinkt plots een hels geluid, hij schrikt en blijft verstijfd staan.

Hij spitst zijn oortjes.

Iets groots raast hem voorbij, hij drukt zijn kleine lijfje doodsbang tegen het harde ijzer aan.

Het wordt heel koud en er is precies een orkaan boven hem en naast hem gaande.

En dan is het voorbij!

Hij richt zijn kopje op, het geluid raast nog na in zijn oortjes!

Hij is bang, hij is moe, hij heeft het koud.

Lnagzaam dragen zijn kleine pootjes hem verder over het rare ijzeren weggetje.

Meters verder vindt hij wat meer plaats, een beetje uit de wind.

het regent ook niet meer.

Hij is moe, zo moe.

Hij gaat op het middendeel van het ijzer liggen, tegen een plastic zak aan.

Dit geeft wat warmte af.

Even een dutje doen, even slapen.

Straks mama zoeken...

Hij schrikt als hij wordt opgepakt.

Hij rolt zijn staartje om zijn pootjes heen, opent zijn oogjes en gaapt.

Waar is hij, wat is dat nu weer?

Mensen, warmte...

Zijn koude lijfje wordt tegen een warm groot lijf gedrukt.

Zijn kopje wordt geaaid door een zachte hand.

Iemand veegt een korstje uit zijn ooghoekje.

En dan is daar het geluid weer, oorverdovend luid, nog erger dan eerst.

Het lijkt wel een monster die schreeuwend tot stilstand komt.

en zich wat later weer in beweging zet, na mensen uitgespuwd en opgeslokt te hebben.

Hij drukt zijn kopje dicht tegen de warmte van het mensenlijf aan.

De mens aait hem en fluistert hem iets toe...

Hij vertelt hem hoeveel geluk hij heeft gehad!

Hoe waar het is dat een katje meerdere leventjes heeft!

Want op een haar na is hij gered, een tram raasde net voorbij...

Hij belooft hem dat hij geen kou meer zal lijden, dat hij een mooi leventje tegemoet gaat, dat hij kansen op leven krijgt!

Een leven waar hij recht op heeft!

De kleine pruts geniet van de warmte, het monotone van de stem maakt hem rustig en laat de vermoeidheid toe.

Hij sluit zijn kleine oogjes en valt in slaap...

Ondertussen is kleine Thula (= vrede) veilig in de kittenopvang!

Hij is een prachtig katertje!

Hij spint en eet en speelt en rent zoals alleen kleine katjes dat kunnen...

Hij is een schatje!

Kleine mooie lieve Thula,

ik ben zo blij dat jouw leventje gered is!

Jij krijgt straks een mooie en warme thuis, beloofd!

Nu mag je veilig groeien en lekker groot worden.

Spelen en genieten en je buikje lekker vol eten.

Je bent wondermooi...